 | |
|
 |
   |
|
Foxtrot |
 |
| Typ: | | Album studyjny | | Liczba płyt: | |  | | Czas trwania: | | 50:52 | | Data premiery: | | Październik 1972 | | Pierwsze wydanie: | | Charisma CAS 1058 | | Ranking fanów: | |  |
|
|
|
|
| | |
| 1. | Watcher Of The Skies |  |  |  |   |  | 7:19 | |
| 2. | Time Table | | | |    | | 4:40 | |
| 3. | Get 'Em Out By Friday | | | | |  | 8:35 | |
| 4. | Can-Utility And The Coastliners | | | | | | 5:43 | |
| 5. | Horizons |  |  | | | | 1:38 | |
| 6. | Supper's Ready | | | | |  | 22:58 | |
| |  Lover's Leap | 3:47 | |
| | The Guaranteed Eternal Sanctuary Man | 1:57 | |
| | Ikhnaton and Itsacon and Their Band of Merry Men | 3:58 | |
| | How Dare I Be So Beautiful? | 1:23 | |
| | Willow Farm | 3:11 | |
| | Apocalypse in 9/8 (featuring the delicious talents of Gabble Ratchet) | 6:37 | |
| | As Sure as Eggs is Eggs (Aching Men's Feet) | 2:05 | |
|
|
|
| | |
| 1. | Happy The Man | | | | |  | 2:46 | |
| | (strona A singla "Happy The Man") | | |
|
|
|
| | | |
| Tony Banks: | Organ, mellotron, piano, electric piano, 12-string, voices |
| Phil Collins: | Drums, voices, assorted percussion |
| Peter Gabriel: | Lead voice, flute, bass drum, tambourine, oboe |
| Steve Hackett: | Electric guitar, 12-string guitar, 6-string guitar |
| Mike Rutherford: | Bass, bass pedals, 12-string guitar, voices, cello |
| Also starring: | Guy and Paul |
|
|
| | | | |
| All tracks composed and arranged by Genesis | | |
| Produced by | David Hitchcock of Gruggy Woof | | | Engineered by | John Burns | | | Recorded at | Island Studios, London | | | Remastered at | The Farm and Abbey Road by Nick Davis, Geoff Callingham and Chris Blair | | |
| Sleeve Design: | Paul Whitehead | | | Photographs: | Barry Wentzell, Geoff Terrill, Martin Nunn, Armando Gallo | | | Published by | Stratsong Ltd | | |
| Equipment and stage sound: | Richard MacPhail | |
|
|
|
| | |
| Pierwszy album Genesis z wyraźnie genesisowym stylem. Znalazł się na nim najdłuższy w historii grupy utwór - ponad 22-minutowy Supper's Ready. Obok niego krótsze utwory bardziej zwarte i niezwykle interesujące. Może parę słów o wspomnianym, budzącym tyle dyskusji, potężnym, epickim dziele. Nigdy ta suita mnie nie porwała, co nie znaczy wcale, ze jest kiepska, ale mocno przereklamowana przez tych, dla których każdy długi utwór to dzieło sztuki. Jest marnie sklejona i zbytnio posiłkuje się swoją długością, przy zaniedbaniu tak ważnej sprawy jak budowanie atmosfery utworu. Poza Apocalypse in 9/8, który zgodnie z tytułem "apokalipsuje" znakomicie. Najlepszy moim zdaniem utwór to Can-Utility And The Coastliners, z powalającą partią wiolonczeli (niebo panie Rutherford!). Jest tam też taki moment, który przy zbyt mocno podkręconym "Volumie" może rozwalić głośnik niskotonowy.
Bartek Bartosiński - Ocena:  | |
|
|
| | |
