|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||
| ||||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
| | | ||||||||||||||||
| Fontanna Salmakis - (The Fountain Of Salmacis) | ||||||||||||||||||
| Autor tekstu: Mike Rutherford | ||||||||||||||||||
| Autor tłumaczenia: Adam Dąbrowski | ||||||||||||||||||
| Hermafrodyta: kwiat zawierający zarówno męskie, jak i żeńskie organy; osoba lub zwierzę obojga płci. Dziecko Hermafrodyta było synem Hermesa i Afrodyty, rezultatem ich sekretnego związku. Z tego powodu został on powierzony nimfom z odizolowanej Góry Ida, które pozwoliły mu dorastać jako dzikiemu stworzeniu lasu. Po jego spotkaniu z nimfą wodną Salmakis, nałożył przekleństwo na wodę. Według legendy, każdy kto wykąpie się wodzie stanie się Hermafrodytą. Z gęstego, wysokiego i ciemnego lasu sosnowego Wyrasta jak wyspa góra Ida. W ukrytej grocie nimfy chowały dziecko; Hermafrodytę, syna bogów, przerażonego ich uczuciem A nadszedł świt Myśliwy ujrzał łanię. Podążając za nią Odnalazł siebie, na polanie gdzie nigdy nie był. Hermafrodyta: "Gdzie jesteś mój ojcze, Użycz mi swej mądrości" Narrator: "I nie mógł iść już dalej Zagubiony, chłopiec skierował się ku słońcu" A gdy opuściły go siły, Zobaczył migoczące jezioro. Cień wśród ciemnej zielonej głębi Naruszył ten dziwny spokój. Salmakis: "Woda została zmącona Jakieś stworzenie zostało zbudzone" Narrator: "Woda została zmącona Królowa Salmakis została zbudzona" Gdy w pośpiechu chciał ugasić pragnienie, Pojawiło się przed nim źródełko. I gdy koił swój gorący oddech chłodną mgiełką, Płynny głos zawołał "Synu bogów, napij się z mojego źródła". Woda smakowała dziwnie słodko. Zza jego pleców znów odezwał się głos Odwrócił się i ujrzał ją, w pelerynie z mgły, Jej oczy były odbiciem ciemnej toni jeziora Salmakis: "Będziemy jednością Zostaniemy połączeni na nowo" Narrator: "Chciała by byli jednością Ale on tego nie pragnął" Hermafrodyta: "Trzymaj się ode mnie z daleka zimnokrwista kobieto. Nie pragnę tego co ty" Salmakis: "Nic już nas nie rozdzieli. O bogowie, wysłuchajcie mnie" Nieziemski spokój zstąpił z niebios A potem ich ciała i kości połączyły się dziwnie By już na zawsze być jednym. Postać wpełzła do jeziora I słychać było cichnący głos: I błagam, niech ci, co zbliżą się do źródła Podzielą mój los" Salmakis: "Jesteśmy jednością. Jesteśmy jednością". Narrator: "Dwoje są teraz jednym, Półbóg i nimfa są teraz jednością" Oboje oddali wszystko co mieli. Marzenie kochanków zostało spełnione, Na zawsze w głębi jeziora. | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
|