|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||
| ||||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
| | | ||||||||||||||||||||
Wbijając Ostatni Gwóźdź - (Driving The Last Spike) | ||||||||||||||||||||||
| Autor tekstu: Phil Collins | ||||||||||||||||||||||
| Autor tłumaczenia: Adam Dąbrowski | ||||||||||||||||||||||
| Zostawiając rodzinę Bez pojęcia, co mnie czeka Machając na pożegnanie załzawionym oczom Pamiętając, wszystko, co mi powiedzieli Wzniosłem oczu ku niebu Poprosiłem Go o siły i wskazanie drogi Prosta wiara prostego człowieka Złożona została w moich rękach i na jego głowie Dałem wszystko, to co chcieli Ale oni byli niezaspokojeni Dawaliśmy z siebie wszystko Dobrzy ludzi tracili życie Chyba nie wiedząc po co Sprzedałem im serce Sprzedałem im duszę Dałem wszystko co miałem Ale nie złamali mojego ducha Moja godność była tarczą Słyszysz mnie? Widzisz mnie? Pracowaliśmy w grupach Młodzi ciągnęli wagony Kopaliśmy tunel, przerzucaliśmy ziemię I nagle to się stało Nie wiadomo, kiedy ziemia zaczęła pękać Sklepienie runęło, wszyscy zniknęli Kamienie spadały jak deszcz Czy mnie słyszysz ? Czy widzisz ? Nie słyszysz mnie ? Czy możesz oddychać ? Dym zniknął, kurz opadł Kto wie ilu umarło ? Dookoła leżeli ranni A oni mówili, że było bezpiecznie Kłamali Wszędzie słychać było rozpaczliwe krzyki Czuło się strach Ale ja tego dnia miałem szczęście I pomyślałem sobie, że trudno znaleźć Człowieka o dobrym sercu Czy mnie słyszysz ? Czy widzisz ? Nie słyszysz mnie ? Nie widzisz ? Pracowaliśmy, pracowaliśmy Do kresu sił, żeby zarobić W zawierusze, w śniegu W deszczu Przecięliśmy ten Boży kraj na wskroś A pot zalewał oczy, choć na pewno gdzieś Można żyć lepiej Płacz moich dzieci rozbrzmiewa wciąż w moich uszach Ciągle widzę ich łzy Wspomnienia o tych, których zostawiłem wciąż mnie nawiedzają Czy jeszcze kiedyś wrócę ? Czy ich jeszcze zobaczę ? Nigdy nie zapomnę tej nocy Kiedy machały ojcu na pożegnanie Przybyliśmy z Południa Przybyliśmy z Północy Z kilofami i łopatami Niosąc nowy porządek Nie baliśmy się tego co na nas czekało Nigdy już nie będzie takich jak my Wbijając w szyny ostatni gwóźdź Obolałymi i krwawiącymi rękami Układaliśmy tory A słońce spalało nasze plecy Płacz moich dzieci rozbrzmiewa w moich uszach Ciągle widzę ich łzy Wspomnienia o tych, których zostawiłem Wciąż mnie nawiedzają Nigdy nie zapomnę tej nocy Nocy pożegnania Kładliśmy szyny Spaliśmy pod gwiazdami Pracowaliśmy w ciemności, żyliśmy strachu Nie baliśmy się niczego Nigdy już nie będzie takich jak my | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
|